Çarşamba, Nisan 11, 2007

İnsanlık ve Merhamet

Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler.
Derler ki :
-"Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne
gerekiyorsa lütfen yerine getirin." Bu söz üzerine Hz.Ömer suçlanan gence dönerek : Söyledikleri doğru mu diye sorar, Suçlanan genç der ki :
-Evet doğru.
Bu söz üzerine Hz Ömer;
-Anlat bakalım nasil oldu diye sorar:
Bunun üzerine genç anlatmaya başlar, der ki :
-"Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim
ailemle beraber gezmeye çıktık, kader bizi arkadasların bulunduğu yere getirdi. Afedersiniz hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki dönen bir defa daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadasların bahçesinden meyva koparmasına engel olamadım, arkadasların babası içerden hışımla çıktı , atıma bir taş attı atım oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır
geldi, ben de bir taş attım, babasi öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar
beni yakaladı, durum bundan ibaret" dedi.
Bu söz üzerine Hz Ömer:

-"Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam. Madem suçunu da
kabul ettin" dedi.
Bu sözden sonra delikanlı söz alarak;
-"Efendim bir özrüm var" diyerek konuşmaya basladı;
- "Ben memleketinde zengin bir insanım, babam rahmetli olmadan
bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak
zorunda kaldım. Şimdi siz bu cezayi infaz ederseniz yetimin hakkını zayi
ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana üç gün izin
verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün içinde
yerime birini bulurum" der.
Hz. Ömer dayanamaz der ki :
-"Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalir ki?!"
Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki:
- "Bu zat benim yerime kalır." O zat Hz. Peygamber Efendimizin
(sav) en iyi arkadaşlarından daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr İbni
As' dan başkası değildir. Hz.Ömer Amr'a dönerek,
- "Ey Amr, delikanlıyı duydun" der.
O yüce sahabi;
-"Evet, ben kefilim" der ve genç adam serbest birakılır.
Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber
yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e çıkarak genc'in
gelmeyeceği, dolayısıyla Amr İbni As'a verilecek idam yerine maktülün
diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve "babamızın
kanı yerde kalsın istemiyoruz" derler.
Hz. Ömer kendinden beklenen cevabı verir der ki :
"Bu kefil babam olsa farketmez cezayı infaz ederim."
Hz Amr İbni As ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki :
-"Biz de sözümün arkasındayız."
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından
genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek derki evladım gelmeme gibi önemli
bir nedenin vardı neden geldin?" Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz
insanı için pek de önemli olmayan)
"AHDE VEFASIZLIK ETTİ" demeyesiniz diye geldim der.
Hz.Ömer başını bu defa çevirir ve Amr İbni As'a der ki :
-"Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu onun yerine
kefil oldun".
Amr İbni As Allah kendisinden ebediyyen razı olsun, vakurla
kanımızı donduracak bir cevap verir,
-"Bu kadar insanın içerisinden beni seçti.
"İNSANLIK ÖLDÜ "dedirtmemek için kabul ettim" der.
Sıra gençlere gelir, derler ki :
-"Biz bu davadan vazgeçiyoruz."
Bu sözün üzerine Hz Ömer :
-"Ne oldu, biraz evvel "babamızın kanı yerde kalmasın" diyordunuz
ne oldu da vaz geçiyorsunuz?" der.
Gençlerin cevabı da dehşetlidir :
-"MERHAMETLİ İNSAN KALMADI" DEMEYESİNİZ DİYE ...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Yaşadığımız şu dünyada son zamanlarda en çok ihtiyaç duyduğumuz duygular bunlar, umarım okuyan herkes azda olsa düşünür de belki çirkinlikler azalır yada inşaallah yok olur...